Polimery z odwzorowanymi jonami (ang. Ion Imprinted Polimers, IIP) to nowoczesne sorbenty dedykowane konkretnym jonom metali, które z uwagi na wysoką selektywnością w stosunku do odwzorowanego jonu są szeroko stosowane w analityce chemicznej. Ich historia rozpoczęła się w 1976 roku, kiedy to Nishide i Deguchi uzyskali po raz pierwszy polimer IIP poprzez sieciowanie poli(4-winylopirydyny) z 1,4-dibromobutanem w obecności jonów metali, a mianowicie: Cu(II), Fe(III), Co(II), Zn(II) (Rys. 20). Największy rozwój IIP, którego dowodem jest wzrost liczby publikacji poświęconych tej tematyce nastąpił w ciągu ostatnich 20 lat. Polimery IIP cieszą się ogromnym zainteresowaniem wśród chemików analityków i są stosowane jako selektywne sorbenty w analizie śladowej do wydzielania i/lub zatężania jonów metali w próbkach spożywczych, biologicznych, środowiskowych oraz farmaceutycznych. Polimery IIP wykorzystano również do opracowania wielu czujników chemicznych. Obecnie IIP stosowane są do analizy żywności, monitorowania zanieczyszczeń i analizy środowiskowej, a także do odzyskiwania metali szlachetnych i metali ziem rzadkich. Szerokie zastosowanie polimerów IIP wynika z szeregu zalet, do których należą: wysoka selektywność względem odwzorowanych jonów metali przypisywana tzw. efektowi pamięci wynikającemu ze sposobu ich przygotowania. Inne to specyficzność, duża odporność chemiczna i mechaniczna, dobra trwałość, oraz możliwość ponownego użycia i niskie koszty syntezy. Z uwagi na fakt, iż jony metali w próbkach występują jednocześnie, podjęto próby przygotowania selektywnych sorbentów służących do jednoczesnego wydzielania dwóch (ang. Double – Ion Imprinted Polymer, DIIP) lub większej liczby jonów (ang. Multi – Ion Imprinted Polymer, MIIP).